Pagina's

vrijdag 24 oktober 2014

Bodemlikkende algvis

Wij hebben het best lang weten tegen te houden, schietapparaten. Tot hij bijna 3 jaar was, jawel. Om nou te zeggen dat er toen geen houwen meer aan was zou zwaar overdreven zijn, maar het was wel het moment dat ik zelf mijn ideaalbeeld van een geweldspelletjes-loze opvoeding maar heb laten varen en ging toegeven dat het nodig blijkt, in een jongensleven. Een jongen gaat schieten, of je het nou leuk vindt of niet. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk, maar dat gold helaas niet voor onze zoon. Die houdt wel van een lekker schietpartijtje op zijn tijd.

Nu hij een stuk ouder is, dealen we echter met andere koek, het onschuldige piewpiew pistooltje is vervangen door vlammenwerpers, mortieren en landmijnen op elk scherm dat maar voor handen is. Waar heb ik mij destijds druk over gemaakt, denk ik nu, láát die jongens toch. Vandaag de dag gaat het namelijk om veel grotere dilemma’s. Want er zijn Wii’s, X-boxen, IPads en computers, óveral games en filmpjes. Wel of niet op de IPad kijken naar You Tube filmpjes, hoe lang op de Wii, welke games wel of niet? En wanneer wordt al dat gegame en kijken naar schermpjes eigenlijk schadelijk voor mijn kind? Het lijkt of er nog niemand is die het precies weet, het wordt in elk geval flink onderzocht en de meningen over dit onderwerp lopen behoorlijk uiteen. Dus ben je als ouders op je eigen intuïtie en gevoel aangewezen en zul je, om te weten te komen wat jouw kind wel of niet aankan, goed moeten kijken naar hem. Door een klein onderzoekje te doen bijvoorbeeld, tijdens een ‘zoon en vriend samen achter de Wii momentje':

"Zullen we samen? Dan kan ik eerst een beetje zien hoe het gaat. Ik schiet, ik schiet! …..Ik heb geschoten! Coooool!" Terwijl Cobra Cadabra uit de Wii dingen brult als “aaaaaargh, ik wil nú frisdrank! Bodemlikkende algvis, mmm!”, roepen de vrienden tegen elkaar: "Ok, doe jij die algvisdinges, doe ik de ambrosia! Kom, ik help je! Wacht even, wacht even, HELLUP!" “OK, @€#%£¥, aaargh, haha! Wàt nou groentje!”, roept Chill Bill. "Kom, wij moeten elkaar vertrouwen, nu knallen we ’m dood!" “Vandaag is het een slechte donutdag, waar heb ik dat aan verdiend”, murmelt het verslagen monster. "Vèt, HaHá, dat zal die griezels leren!"

Mijn conclusie? Láát die jongens toch, over een paar jaar lachen we hier, hopelijk, ook weer om.

image
image

Geen opmerkingen:

Een reactie posten