Om@ online

Op een nietsvermoedende, doodnormale, doordeweekse dag gaat de telefoon in Huize Weltevree. Oma.

‘Ik heb er één!’

‘Wat?’

‘Zo’n ding, je weet wel, hoe heet het…’

‘Ik weet niet wat je bedoelt?’

‘Zo’n scherm, dat jullie ook hebben, een tablet!’

Al een half jaar was Zoon, als een echte ‘man with a mission’, bezig om oma over te halen WiFi aan te laten leggen. Allereerst uiteraard uit ordinair eigenbelang, zodat hij óók bij oma ongestoord door kon gaan met Clash, Minecraft en Boom Beach. Maar, zoals het een ware tiener betaamt, daarnaast gelukkig ook uit sociaal en medemenselijk oogpunt en in het belang van oma. Zodat wij haar ook gelijk uit ‘real live’ foto’s konden sturen en ze niet hoefde te wachten tot we weer eens langskwamen. En dat ze niet langer van een vriendin hoefde te horen dat er zulke leuke foto’s van haar kleinkinderen op Facebook stonden.

Ondanks dat oma flink tegengas gaf door te roepen dat het allemaal niks voor haar was, ze daar te oud voor was en nog meer ‘schei toch uit’ en ‘hou maar op’ argumenten, hield Zoon vol. Hij bombardeerde haar keer op keer met de vele voordelen van online zijn voor ‘oude en bejaarde mensen’ (als ik dit had gezegd was het gelijk een ‘mission impossible’ geweest, maar ja, ik ben dan ook geen kleinkind): ‘Alles wat je maar wilt weten kun je opzoeken op internet!’ Ze zou niet wéten wat ze op moest zoeken… ‘Je hebt geen tv-gids meer nodig, want die kun je dan lezen op je tablet!’ Ze had al haar héle leven de VARA gids… ‘Je bent altijd op de hoogte van het belangrijke nieuws!’ Ze had de hele dag de radio aan en ze keek een paar keer per dag naar Teletekst… Bovendien hoefde ze ook niet steeds alles te weten, want daar werd je alleen maar gestoord van. ‘Hou maar op en schei maar uit, ik hoef zo’n ding niet!’ Vechten tegen de bierkaai leek het. Tot dus op die bewuste dag de telefoon ging.

En nu belt oma elke dag, meerdere keren. Om te tjekken of haar e-mail wel is aangekomen en om te vertellen wat een leuke foto we hebben gestuurd. Om te vragen wat ‘downloaden’ betekent en hoe het geluid weer zachter moet. Hoe ze een letter, die ze verkeerd heeft getypt, weer weg kan halen en of het normaal is dat op ‘joe tjoep’ onderin beeld steeds allemaal dames in bh’s langskomen. En last but not least: om te zeggen dat het toch eigenlijk best wel héél erg leuk is, zo’n ding, je weet wel, hoe heet het, zo’n tablet. 

Missie volbracht.