Pagina's

zondag 13 september 2015

We hijsen de vlag

Mijn  nichtje is zwanger. Buiten dat ik, me nog steeds een jonge blom voelende oudere moeder, daardoor nu opeens OUDtante word, is dat natuurlijk fantastisch! Ze vroeg me ('want jij hebt er verstand van') nu alvast welke opvoeding zij straks  aan haar kind moet gaan geven. Of er nog een leuke pedagogische stroming ofzo actueel is. Ze zag blijkbaar door de vele verschillende bomen het opvoedbos niet meer.

Ze vertelde dat ze het leuk vindt om naar Nanny Jo Frost te kijken, maar of ze het nou echt zó moest gaan aanpakken? Ze vindt het namelijk maar raar dat kinderen op de trap moeten gaan zitten wanneer ze iets verkeerds hebben gedaan. En zijn kinderen écht zo vervelend? Dat gelooft mijn nichtje niet.

Een Surinaamse opvoeding dan, want ze vindt Roue Verveer zo grappig. Ook had ze ergens gelezen dat wanneer je op een bepaalde manier praat tegen en met je kind, het dan altijd goed naar je zal luisteren. Hoe die methode heette, wist ze echter niet meer... Van een vriendin hoorde ze dat je een kind juist geen complimenten moet geven, want dan krijg je een verwend nest. Als klap op de vuurpijl had haar moeder het  boek van ene dr. Spock er nog bijgehaald , maar die kent ze eigenlijk alleen van de StarWars films.

Kortom, mijn nichtje vroeg mij, de toekomstige oudtante (au!), om opvoedadvies: welke manier vond ik nou de beste? En ik moest opeens heel diep nadenken! Want hoe deed ik het eigenlijk zelf, met mijn eigen kind? Dat was immers niet volgens één bepaalde methode. Ik probeerde haar uit te leggen hoe opvoeden werkt, dat het vooral  te maken heeft met gevoel en met wat voor kind je hebt. Dat je eigen opvoeding, karakter en overtuigingen een grote rol spelen in hoe je omgaat met je kind. Dat het gaat om goed kijken en luisteren  naar je kind, zodat je begrijpt waarom het dingen doet. Dat je straks waarschijnlijk vooral goed weet hoe je het níet wilt doen, omdat je stiekem ook naar andere ouders kijkt. Dat je hier en daar eens wat leest over opvoedtheorien van hooggeleerde pedagogen  en dat je daar dan vanzelf uit oppikt wat bij jouw normen en waarden past.

Ik had dus geen klinkklaar antwoord. 'Geen probleem hoor', riep ze vrolijk en onbezorgd, ze gingen gewoon zelf wel een leuke opvoedvisie verzinnen. Eén ding hadden ze al bedacht: straks, zodra mijn achterneefje (het wordt een jongetje, let maar op, dat soort dingen weten tantes nu eenmaal, ahum) geboren is, gaan ze dagelijks de vlag uithangen voor hun kind. Zodra hij 's ochtends wakker wordt, gaan ze hem eerst sufknuffelen en daarna gaat zijn vader de vlag hijsen, elke dag. Zij gaan samen de M&W-1.0-opvoedmethode bedenken. Helemaal geen advies nodig, deze aanstaande ouders!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten