Vader Abraham

Vaders, ze zijn er in vele soorten en maten. Dat zie je pas goed wanneer je naar ‘Een Vakantiepark’ gaat. Zo’n park met alleen maar bungalows, voorzien van alle gemakken, waarvan je ooit gezworen hebt dat je daar nooit vrijwillig naartoe zou gaan. Maar dat was in het kinderloze tijdperk, toen je nog principes had. Bowlingbaan, trampolinehal, kinderkeuken, filmzaal, subtropisch zwembad met wildwaterglijbaan en een mega indoorspeeltuin: hèt ware kinderparadijs. En ik durf het bijna niet te zeggen, maar het was nog leuk ook, want zoals vele wijze vaders en moeders mij al wisten te vertellen: “Als de kinderen het leuk hebben, hebben de ouders dat ook”. Wat overigens niet wil zeggen dat je dan nooit meer in een klein tentje op een afgelegen berg kan gaan kamperen, want ook dat vinden kinderen leuk. Het ligt er maar net aan wat je er van maakt met elkaar.

Ik denk dat ik op ‘Het Resort’ geen enkel stel of gezelschap ben tegengekomen zónder kinderen. Gelukkig maar voor die stellen en gezelschappen zonder kinderen, want die willen hier echt niet zijn, vermoed ik zo. Des te meer Vaders waren er dus. Deze waren met name te vinden bij de  georganiseerde kinderactiviteiten, hangend op speciaal daarvoor bestemde banken, want echt overal is aan gedacht. Wachtend tot kindlief klaar is met springen, zwemmen, figuurzagen, pizza’s bakken of het zelf fabriceren van kindveilig vuurwerk. Blijkbaar is het echt een Mannenklus om het kind weg te brengen en op te wachten bij het kindervermaak.

Vaders, ze zaten stilzwijgend met hun baby in het bubbelbad, ze gingen van de wildwaterglijbaan en wilden eerder dan hun eigen kind beneden zijn of ze probeerden de onderhandelingstactiek die ze van hun vrouw hadden geleerd in de praktijk te brengen: “Lodewijkje, ik vind het vervelend dat je niet naar mij wilt luisteren, ik wil graag dat je even bij mij komt”, terwijl mister L. inmiddels bovenop de speelheuvel een lange neus stond te trekken en er als een speer vandoor ging.

Gekke vaders, sportieve, slome, chagrijnige vaders, uitbundige en lawaaierige vaders. Het maakt een kind niet uit, want er gaat niets of niemand boven zijn eigen Vader. Je eigen Vader is de Beste, de Sterkste, de Slimste en de aller-aller Liefste. Ook wanneer die Vader Abraham is geworden en dat misschien best oud is? “Ach, wat maakt dat nou uit”, verzucht Zoon, “ hij gaat nu met een wandelstok lopen en krijgt grijze plukken haar uit zijn oren, maar hij is aardiger dan je denkt en ook al is hij nu ouder voor zijn leeftijd, hij doet alles nog met mij. Ik ben Fan van hem.” En daar kan geen Vakantieparadijs tegenop.